செம்மொழி விருதாளர்களுக்குப் பாராட்டும் மத்திய அரசிற்கும் தமிழ்ப்பேராசிரியர்களுக்கும் கண்டனமும்!

இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்      15 March 2015      No Comment

செம்மொழி விருதாளர்களுக்குப் பாராட்டும்

மத்திய அரசிற்கும் தமிழ்ப்பேராசிரியர்களுக்கும் கண்டனமும்!

  செம்மொழித்தமிழுக்கான விருதுகள் 2011-2012, 2012-2013 ஆகிய ஈராண்டுகளுக்கு அறிவிக்கப்பட்டுள்ளன.

   2011-12-ஆம் ஆண்டுக்கான தொல்காப்பியர் விருது முனைவர் செ.வை. சண்முகத்துக்கும், குறள் பீட விருது செருமன் நாட்டைச் சேர்ந்த இவா மரியா வில்டெனுக்கும், இளம் தமிழ் அறிஞர்களுக்கான விருதுகள் கே. ஐயப்பன், எழில் வசந்தன், கே. சவகர் ஆகியோருக்கும் குடியரசுத் தலைவர் வழங்கவிருப்பதாக அறிவித்துள்ளனர். .

  இதேபோல, 2012-13-ஆம் ஆண்டுக்கான தொல்காப்பியர் விருது “தினமலர்’ ஆசிரியர் முனைவர் இரா. கிருட்டிணமூர்த்திக்கும், இளம் தமிழ் அறிஞர்களுக்கான விருதுகள் ஏ. சதீசு, ஆர். வெங்கடேசன், பி. செய் கணேசு, எம்.ஆர். தேவகி, யு. அலி பாவா ஆகியோருக்கும் குடியரசுத் தலைவர் வழங்கவிருக்கிறார்’ என்றும் அறிவித்துள்ளனர்.

  விருதாளர்கள் அனைவருக்கும் அகரமுதல இதழின் பாராட்டுகள்! விருதாளர்கள் அனைவரும் தங்கள் பெயரின் முதல்எழுத்தைத் தமிழில் குறிப்பிட்டும், தமிழ் எழுத்துகளில் பெயரைக் குறிப்பிட்டும் அயற்சொற்களும் அயலெழுத்துகளும் கலக்காமல் தமிழில் எழுதியும் தமிழ் நலம் சார்ந்தபடைப்புகளை வெளியிட்டும் விருதிற்குப் பெருமை சேர்க்கவும் வேண்டுகிறோம்.

  இதே நேரத்தில் தமிழுக்கு உரிய மதிப்பு தராத மத்திய அரசையும் அரசுகளின் தவறுகளைச் சுட்டிக்காட்டி அறிவுறுத்தும் துணிவற்ற முதுகெலும்பில்லாத தமிழாசிரியர் கூட்டத்தையும் தமிழ் சார்ந்த துறையினரையும் கண்டிக்கிறோம்.

 மத்திய அரசின தமிழ்ப்பகை உணர்வை எடுத்துக்காட்டப் பல நிகழ்வுகள் இருக்கின்றன. இருப்பினும் இங்கே செம்மொழி விருதுகள் தொடர்பாகவே நாம் குற்றம் சாட்ட விரும்புகிறோம்.

    2004 ஆம் ஆண்டுதான் உயர்தனிச் செம்மொழி என உலக அறிஞர்களால் போற்றப்படும் தமிழுக்கு இந்திய அரசு அறிந்தேற்பு வழங்கியது. அவ்வாண்டு முதலே சமற்கிருதத்திற்குச் செம்மொழி என்ற போர்வையில் விருதுகள் வழங்கும் இந்திய அரசு செந்தமிழுக்கும் விருதுகள் வழங்கியிருக்க வேண்டும். ஆனால், 2008-2009 ஆம் ஆண்டு முதல்தான் வழங்கிவருகின்றது. (இது குறித்து முன் வெளிவந்த “யாருக்கும் வெட்கமில்லை!” (நட்பு இணைய இதழ்), “இந்தித்திணிப்பில் உறுதி கொண்ட மத்திய அரசும் ஆரவார முழக்கங்களால் தடுமாறும் தமிழகக் கட்சிகளும்”, என்னும் கட்டுரைகளைத் தனியே காண்க.) இருப்பினும் அறிவிக்கப்பட்ட விருதுகள் எண்ணிக்கையில் விருதுகள் வழங்குவதில்லை. தமிழுக்குக் குறள்பீட விருதுகள் இரண்டு வழங்கப் பெற வேண்டும். ஆனால் ஒரு விருது வழங்குவதையே வழக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. சமற்கிருதத்திற்கு இரு விருதுகள் வழங்கும் வரை இந்த அவலநிலை தொடரும். எனினும் இவ்வாண்டு அறிவிக்கப்பட்ட 20012-2013 ஆண்டிற்கான குறள்பீட விருதுஒன்றுகூட வழங்கப் பெறவில்லை.

  2011-12 ஆம் ஆண்டிற்கு 5 இளம் ஆய்வாளர்களுக்கு விருதுகள் வழங்கப் பெற்றிருக்க வேண்டும். ஆனால், மூவருக்குத்தான் வழங்கப்பெற்றுள்ளது.

   இவற்றுக்கெல்லாம் அடிப்படைக்காரணம் தமிழறிஞர்களை மதிக்காத மத்திய அரசுதான். எந்தக் குழுவாக இருந்தாலும் தமிழறிஞர்களை நியமிப்பதில்லை என்பதைக் கொள்கையாகக் கொண்டுள்ளது போலும். விருதுகளுக்கான தெரிவுக் குழுத் தலைவர் தமிழறிஞரல்லர். குழு உறுப்பினர்களும் தமிழைச்சிதைத்து எழுதுவதில் பெருமைகாணும் கதையாசிரியர்கள். கதையாசிரியர்களுக்கு விருது வழங்குவதாயின் இவர்களை உறுப்பினராக அமர்த்தலாம். செம்மொழிக்கு மாறான இவர்களை அமர்த்தினால் எங்ஙனம் தேர்வு செய்ய இயலும்? விண்ணப்பங்கள் வரவில்லை என்பதால் தெரிவு செய்ய முடியவில்லை எனத் தெரிவித்ததாகக்கேள்விப்பட்டோம்.   தமிழறிஞர்களாயின் இளம் ஆய்வாளர்களை அவர்களே அறிந்திருப்பர்.

  அதுபோல் வெளிநாட்டவர் ஒருவருக்கும் வெளிநாடுவாழ் இந்தியருக்குமா உருபாய் 5.00 இலட்சம் விருதுத் தொகை உடைய குறள்பீட விருதிற்குத் தக்கவர்களைத் தெரிந்தெடுக்கும் தகுதியில்லாதவர்களை ஏன் குழுவில் சேர்க்க வேண்டும்?   வெளிநாட்டவர்க்கு விருதுகள் வழங்குவதன் மூலம் தமிழுக்கான சிறப்பை வெளிநாட்டவர்கள் உணரவும் தமிழ் ஆராய்ச்சியில் ஈடுபடவும் வாய்ப்பாக அமையும்.வெளிநாடு வாழ் தமிழறிஞர்கள் பலர் இருப்பினும் இருவர் அவர்களில் முந்தி நிற்கின்றனர். தமிழ் இலக்கியங்களைப் பிற நாட்டார்   போற்றும்வண்ணம் சங்கத் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு கணிணிவழித் தமிழ் வளர்ச்சி,   என மிகுதியாகக் கூறலாம். அவர்கள்தாம் பேராசிரியர் முனைவர் இராசம் இராமமூர்த்தி அவர்களும் வைதேகி எர்பர்ட்டு அவர்களும் ஆவர். விண்ணப்ப அடிப்படையில்தான் விருதுகள் வழங்குதல் என்றால்   தகுதியற்றவர்களும் விருதுப்பட்டியலில் இடம் பெறுவர். விருதுகள் பெறுவதற்குரிய தகுதியாளர்கள் இருப்பினும் அதற்கான ஒதுக்கீடு இருப்பினும் தெரிவு செய்யும் தகைமை இல்லாதவர்களைத் தெரிவுக் குழுவில் அமர்த்திய மத்திய அரசிற்குக் கண்டனம் தெரிவிக்கிறோம். இதே போல், தனக்காகப் பரிசு வழங்கப்போகிறார்கள் என எண்ணி, உரிய விருதுகளை வழங்கா மத்திய அரசைக் கண்டிக்கும் துணிவில்லாத் தமிழாசிரியக் கூட்டத்தினரையும் கண்டிக்கிறோம்.   “தமிழால் வயிற்றை நிரப்பினால் போதும் வளர்தமிழ் மேம்பாட்டிற்குப் பாடுபட வேண்டா என இருப்பவர்களே தமிழ்ப்பேராசிரியர்கள்” என்னும் அவப்பெயரை நீக்க வேண்டாவா?

சோற்றுக்கென் றொறுபுலவர் தமிழ்எதிர்ப்பார் அடிவீழ்வார்! தொகையாம் செல்வப் பேற்றுக்கென் றொருபுலவர் சாத்திரமும் தமிழ்என்றே பேசி நிற்பார்!

நேற்றுச்சென் றார்நெறியே நாம்செல்வோம் எனஒருவர் நிகழ்த்தா நிற்பார்!

காற்றிற்போம் பதராகக் காட்சியளிக் கின்றார்கள் புலவர் சில்லோர்! (தமிழியக்கம்) என்னும் பாவேந்தர் பாரதிதாசன் வருத்தத்ததைப்போக்கும் வகையில் தமிழாசிரியர்கள் செயல்படும் நாளே தமிழர்க்கும் தமிழுக்கும் பொன்னாளாகும் என்பதை உணரவேண்டாவா?

  ஆண்டுதோறும் விருதுத்தொகை உரூ 50,000 வழங்கும் வாழ்நாள் செம்மொழி விருது சமற்கிருதத்திற்குப் பதினைவருக்கும் பாலி/பிராகிருதத்திற்கு ஒருவருக்கும் அரபிக்கு மூவருக்கும் பெர்சியனுக்கு மூவருக்கும் என வழங்கப்படும் பொழுது தமிழுக்கு வழங்காதது குறித்துக் கிளர்ந்தெழ வேண்டாவா?

  செம்மொழி விருது ஆண்டுதோறும் சமற்கிருதத்திற்கு 28 வழங்கப்படுகையில் தமிழுக்கு ஐந்து அல்லது ஆறு என வழங்குவது தமிழையும் தமிழறிஞர்களையும் இழிவுபடுத்துவதுதானே! மேலும் தரப்படும் விருதுகளையும் ஆண்டுதோறும் அறிவிப்பதில்லை! எனவே, மத்திய அரசு இதுவரை வழங்கா விருது எண்ணிக்கையையும் உள்ளடக்கி விருதுகளை வழங்கவும் ஆண்டுதோறும் விருதுகள் வழங்கவும் செம்மொழித் தமிழாய்வு மத்திய நிறுவனம் உரிய நடவடிக்கை எடுக்கவும் வேண்டுகிறோம்.

  அதுபோல் நம் நாட்டில் உயரிய விருதுஎன்பது பத்துஇலட்சம் உரூபாய் பரிசுத்தொகை உள்ள கலைஞர் மு. கருணாநிதி செம்மொழி விருது என்பதாகும். 2009 ஆம் ஆண்டு மட்டும் இவ்விருது வழங்கப்பெற்றுள்ளது. அரசியல் காணரங்களால் இவ்விருது குறித்துக் கருதிப் பார்க்கவே நிறுவனம் தயங்குகிறது போலும். ஆட்சியாளர்கள் தாங்கள் ஆட்சியில் இருக்கும் பொழுது தங்கள்பெயர்களைச் சூட்டுவதில் மகிழ்கிறார்கள். ஆனால் ஆட்சி மாற்றத்திற்குப்பின் அப்பெயர் தூக்கி எறியப்படும் என்பதை உணரத் தவறுவது ஏன்? எனவே, பெயர் சூட்டுவதில் வாழுநர் பெயரைத் தவிர்ப்பதே நல்லது என உணர வேண்டும். பெயர்தான் சிக்கல் எனில்   பேரறிஞர் அண்ணா அல்லது வேறு பெயரில் வழங்குமாறு கலைஞரையே கேட்டு முடிவெடுக்கலாம். இதனால் உயரிய விருது செயல்பாடின்றி இருப்பதை உரியவர்கள் உணர வேண்டும். நிறுவனத்திற்கும் இவ்விருது வழங்கலாம் என விதிமுறை இருப்பதால் மதுரைத் தமிழ்ச்சங்கம், கரந்தைத்தமிழ்ச்சங்கம் அல்லது தாய்த்தமிழ்க்கல்விக்கூடங்கள் அல்லது வெளிநாடுகளில் தமிழ் கற்பித்து வரும் அமைப்புகளுக்கு வழங்கலாம். தமிழ்நாட்டில் மட்டும்தான் தமிழோடு கட்சி அரசியலையும் கலந்து அவலநிலையை உண்டாக்குகின்றனர். அதனை மாற்றும் வகையில் பத்து இலட்சம் உரூபாய் விருதினைத் தவறாமல் வழங்க நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.

தமிழை யுயர்த்தினர் தாமுயர் வுற்றார்

என்ற சொல் நாட்டினால், இறவா நற்புகழ்

நன்று வாய்ந்திடும்

 -பாவேந்தர் பாரதிதாசன்

அன்புடன் இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்

இதழுரை  

அகரமுதல 70 நாள் பங்குனி 01, 2046 / மார்ச்சு 15,2015

அகரமுதல 70 நாள் பங்குனி 01, 2046 / மார்ச்சு 15,2015

தமிழ் ஆட்சிமொழிச் செயலாக்கம் – ஓர் இனிய கனவு: 4 இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்.

இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்      15 March 2015      No Comment

(மாசி 24, 2046 / மார்ச்சு 08,2015 தொடர்ச்சி)

[புதுவை மொழியியல் பண்பாட்டு ஆராய்ச்சி நிறுவனம்
2027 ஐப்பசி 18-20 / 1996 நவம்பர் 3-5 இல்
“தமிழ் ஆட்சிமொழி சிக்கல்களும் தீர்வுகளும்”
என்னும் தலைப்பில் நடத்திய கருத்தரங்கத்தில்
வாசிக்கப் பெற்ற கட்டுரை.]

பெயர்ப் பலகை:-

            பெயர்ப் பலகைகள் தமிழில் இருக்க வேண்டும்; அல்லது முதலில் தமிழில் 5 பங்கு, அடுத்து ஆங்கிலத்தில் 3 பங்கு, தேவையெனில் பிற மொழியில் 2 பங்கு என்ற விகிதத்தில் இருக்க வேண்டும் என அரசாணை உள்ளதை அனைவரும் அறிவர். ஆனால் பேரளவிலான விளம்பரப் பலகைகளில்(Hoardings) 95% கற்கும் மேலாகத் தமிழ் இல்லை. ஒளி விளம்பரங்களிலும் தமிழ் இல்லை. (இங்கு நாம் மற்றொன்றையும் எண்ணிப் பார்க்க வேண்டும். வாங்குவோரில் பெரும்பான்மையர் தமிழராக இருக்கின்ற காரணத்தால் அயல் மாநிலப் பரிசுச் சீட்டுகளிலும், அயல் மாநிலக்கள்ளுக்கடை, மதுவகை விற்பனையகங்களிலும் தமிழ் இடம் பெறுகின்றது. ஆனால் தமிழ்நாட்டு விளம்பரப் பலகைகளில் தமிழ் இல்லையென்றால் வாங்குதிறன் கொண்டோர் தமிழர்களில் குறைவாகவே இருக்கின்றார்கள் போலும்.)

  அரசாணை பிறப்பிக்கப்பட்ட பொழுது சில முன்னேற்றம் இருந்தாலும் பின்பு பெயர்ப் பலகைகளில் தமிழுக்கு உரிய இடம் இல்லை. இன்னும் சிலர் சிறிய அளவில் தமிழில் மேலே எழுதி வந்துள்ளனர். மற்றும் சிலர் சமமாக எழுதி வைத்துள்ளனர். ஒரே பலகையில் இல்லாமல் தனித்தனியே தமிழ், ஆங்கிலப் பலகைகள் உள்ள நிலையும் மிகுதியாக உள்ளன. தமிழ் வளர்ச்சித் துறையினர், தமிழாசிரியர்கள், தமிழ்ப்பேராசிரியர்கள் உட்படப்பெரும்பாலோர் வீடுகளில் உள்ள பெயர்ப் பலகைகள் தமிழில் இல்லை. (காரணம் கேட்டால் சொந்தப் பணத்தில் எழுதி மாட்டியது என்கிறார்கள். அரசுச் செலவாயின் ஆணையைப் பின்பற்றி விடுகிறார்களாம்.) திருவள்ளுவர் போக்குவரத்துக்கழகம் போன்றவற்றில் ஒருபுறம் தமிழும், மறுபுறம் ஆங்கிலத்திலும் உள்ளன. பாண்டியன், சேரன், சோழன், முதலான நல்ல பெயர்கள் சூட்டப்பட்டிருப்பினும் முகப்பில் ஆங்கிலச் சுருக்கங்களே இடம் பெறுகின்றன. தனியார் பேருந்துகளிலும் கல்விக்கூடப் பேருந்துகளிலும் பெரும்பான்மை தமிழில் இல்லை. பள்ளிப்பேருந்து, கல்லூரிப்பேருந்து என்பனகூடத் தமிழில் இல்லை. பெரும்பாலான கல்விக்கூடப் பெயர்ப் பலகைகள் தமிழில் இல்லை. ’நில், கவனி, புறப்படு’ முதலான பல காவல் அறிவிப்புகள், முழக்கங்கள் தமிழில் இல்லை. போக்குவரத்து விதிகள் பல இடங்களில் தமிழில் எழுதி வைக்காததற்குக் காரணம். தமிழறிந்தோர், போக்குவரத்து விதிகளை நன்கு அறிந்திருப்பர் என்ற எண்ணமா? ஆங்கிலம் அறியாதோர் இருந்தென்ன? இறந்தென்ன? என்ற அலட்சியமா? தெரியவில்லை. போக்குவரத்துத் தடுப்பு விளம்பரதாரர் பெயர்கள், அல்லது பொதுவிடங்களில் அமையும் நிழற்குடை, மணிக்கூண்டு முதலிய விளம்பரதாரர் பெயர்கள் தமிழில் இல்லை. திறப்புவிழா தொடர்பான பொறிப்புகள் தமிழில் இல்லை. திருமணவிழா, பிற விழா நிகழ்ச்சிகளில் மின்னொளி வரவேற்பு, வாழ்த்து, மணமக்கள், பெயர்கள் மேடையிலுள்ள பதாகை, முதலிய எவற்றிலும் தமிழ் இல்லை. இன்னும் சில நூற்றாண்டுகளுக்குப் பின் அகழ்வாராய்ச்சி மூலம் இவை கிடைக்கப் பெற்றால், தமிழ் நாட்டில் தமிழே இக்காலத்தில் இல்லை என்னும் முடிவிற்குத்தான் வர இயலும் எண்ணுமளவிற்கு ஆங்கிலமே நீக்கமற நிறைந்துள்ளது. இவற்றிற்கெல்லாம் அரசாணை தேவைதானா? அரசாணை இருந்தும் செயல்படாது, உணர்வும் இல்லாது நம் மக்கள் இருக்கும் பொழுது, ஆட்சிமொழிச் செயலாக்கம் குறித்துக் கனவு காண்பது கூடத்தவறல்லவா?

பெயர் சூட்டல்:-

            தெருக்கள், குடியிருப்புப் பகுதிகள், நகர்கள், முதலியனவற்றிற்குப் பெயர் சூட்டும் பொழுது ஊராட்சி, பேரூராட்சி, நகராட்சி, மாநகராட்சி அமைப்புகள் தமிழ் வளர்ச்சித்துறையினர் ஒப்புதலைப் பெறுவதில்லை. அவற்றைத் தமிழ் வளர்ச்சித் துறையினருக்குத் தெரிவிக்க வேண்டும் என்ற ஆணையை மாற்றித் தமிழ் வளர்ச்சி இயக்குநரின் ஒப்புதல் பெற வேண்டும் என ஆணைபிறப்பிக்கப்பட்டும் பின்பற்றுவதில்லை. எனவே, எல்லாம் அயல் மொழியாய் மாறிவருகிறது. ஊர்தோறும் பதவிப் பெயர்களைக்கொண்டு நகர்களுக்குச் சூட்டுகின்றனர். எனவே, ‘என்.சீ.ஒ. காலனி’, ‘டி.ஆர்.ஒ. காலனி’ ‘தாசில்தார் காலனி’, ‘சர்வேயர் காலனி’, ‘எஞ்சினியர் காலனி’ போன்று அயல்மொழிப் பெயர்கள் இடம் பெற்றுவிடுகின்றன. இருக்கின்ற தமிழ்ப் பெயர்களையும் திருத்தமாக எழுதுவதில்லை. பிற மாநிலங்கள், நாடுகளில் பெயர்களை அவரவர் மொழிக்கேற்பத் திருத்தமாக எழுத வேண்டும் என்னும் எண்ணம், மக்களின் இயல்பான உணர்வாய் அமைந்து தொடர்பான ஆணைகள் உடனடியாக நிறைவேற்றப் படுகின்றன. தமிழ்நாட்டில்தான் ஆணைகள் பெயரளவு ஆணைகளாக இருக்கின்றன. எதிர்ப்புக் குரல்கள் பெரிதுப்படுத்தப் படுகின்றன. பிற மாநிலங்களில் ‘இவ்வாறு கூறுவோர் விரட்டப்படுவார்கள்’ என்ற அச்சத்திலும், ‘மண்ணிற்கேற்ப ஒத்துப்போவோம்’ என்ற உணர்விலும், அமைதியாக இருக்கின்றனர். இங்கு பெயர் மாற்றத்தால் தமிழ் வளர்ந்து விடுமா என்ற குரல்தான் ஒலிக்கிறதே தவிர தமிழ் வளர்ச்சியில் பெயர் மாற்றமும், தமிழ்ப் பெயர் சூட்டலும் சிறப்பான இடத்தை வகிக்கின்றன என்பது உணர்த்தப்படுவதில்லை. பெயர் மாற்றுவது தொடர்பான முழு உரிமையும் நம் அரசிற்கு வேண்டும். தகவல் மட்டும் நடுவணரசிற்குத் தொடர் நடவடிக்கைக்காகத் தெரிவிக்க வேண்டும்.

    தமிழ்ப் பெயர் சூட்டப்படும் பொது நோக்கத்தைப் புரிந்து கொள்ளாமல் உள்ளவர்களே மிகுதியாக உள்ளனர். பாரதிதாசன் பல்கலைக்கழகம் என்பது ‘பீடி பல்கலைக்கழகம்’ எனச் சுருக்கப்படுவது போல் சுருக்கப்படக்கூடாது என்னும் நிலை வரவேண்டும். பேரறிஞர் அண்ணா, தலைமைச் செயலகம் எனக் குறிப்பிட்டது ‘செகரட்டரியேட்டை’ மட்டும்தான் என்று கூறி இன்று வரை ‘செயிண்ட் சியார்சு கோட்டை’ எனக் குறிப்பவர்களே மிகுதியாக உள்ளனர். செயலக முகவரிகள், அமைச்சர்கள் மடலேடுகள், விளம்பரங்கள் ஆகியவற்றிலும் இவ்வாறு குறிப்பிடுவதை நாம் காணலாம். தலமைச் செயலகம் தவிர நடுவணரசின் அலுவலகங்கள், பல துறை அலுவலகங்கள் உள்ளன என்பது உண்மைதான். ஏன் அவர்கள் தலைமைச் செயலக வளாகம் என்று குறித்திருக்கக் கூடாதா? இத்தகைய போக்கைப்போக்க தமிழருக்கே உரிய ஐந்நிலப்பாகுப்பாட்டின் சிறப்பை உணர்த்த, ’ஐந்திணைக் கோட்டை’ என்று பெயர் சூட்டக் கூடாது? அல்லது ‘தமிழ்க்கோட்டை’ என்று அழைக்கக்கூடாதா? பெரும்பாலான அமைச்சர்கள் குடியிருக்கும் தெருவின் பெயர் ’கீரீன்வேய்சு சாலை’ என்று ஆங்கிலத்தில்தான் இருக்க வேண்டுமா? பைந்தமிழ்ச்சாலை என்றுபெயர் மாற்றக் கூடாதா? ‘வெள்ளையர் தெரு(Whites road) , கருப்பர் தெரு(Blacks road) என்ற பாகுபாடு தேவைதானா? வெள்ளிவீதியார் தெரு, வெள்ளை நாகனார் தெரு, கார்நாற்பது தெரு எனப் புலவர்கள் நூல்கள் பெயர்களைச் சூட்டலாமே! இன்னும் பொருத்தம் இல்லாத பெயர்கள் உள்ளன. ‘காவல் ஆணையர் அலுவலகத் தெரு’வில் அவ்வலுவலகமே இப்பொழுது இல்லை. சங்கப்புலவர் காவற்பெண்டு பெயரைச் சூட்டலாமே.

மேலும் இவ்வாறான பெயர்கள் பல தமிழில் அமையாததால் அவற்றின் அடிப்படையிலான பேருந்து நிறுத்தங்கள், கடைகள், அஞ்சலகங்கள் முதலியனவும் அயல்மொழிப்பெயரில் அமைந்து விடுகின்றன. எடுத்துச் காட்டாக ‘முன்சிபல் காலனி, மதுரையில் உள்ளது. அதனால் இந்தப் பெயரில் அஞ்சலகம் அமைந்துள்ளது. (மதுரை மாநகராட்சியான பின்பும் இப்பெயர் நீடிப்பதே தவறு.) திருச்சிராப்பள்ளியில் ‘மெயின்கார்டுகேட்’ உள்ளது. (மேலவாயில், கீழவாயில்போலத்) தலைவாயில் அல்லது தலைவாசல் எனலாமே! இருக்கின்ற பெயர்களை மொழி பெயர்த்துக் கொண்டிராமல் ஒத்துவரக்கூடிய அல்லது முற்றிலும் புதிய பெயர்களைச் சூட்டவேண்டும். உணர்வே இல்லாத மக்கள் நிறைந்துள்ள தமிழ்நாட்டில் வெறும் அரசாணைகளால் என்ன பயன்?

(இனியும் காண்போம்)

 அகரமுதல 70 நாள் பங்குனி 01, 2046 / மார்ச்சு 15,2015

கலைச்சொல் தெளிவோம்! 109. சல வெருளி;110. சாவு வெருளி;111. சிவப்பு வெருளி;112. சூன்று வெருளி

இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்      15 March 2015      No Comment

சல வெருளி-Hydrophobia

சாவு வெருளி -Necro Phobia

சிவப்பு வெருளி-Erythro Phobia

சூன்று வெருளி-Wiccaphobia

கலைச்சொல் 109. சல வெருளி-Hydrophobia

 தண் அம் துவர் பல ஊட்டிச் சலம் குடைவார் (பரிபாடல் : 90)

சல சல என்று ஓடிச் செல்வதால் நீருக்குச் சலம் எனப் பெயர் வந்ததென்பர் அறிஞர்கள். சலத்தைக்கண்டு ஏற்படும் இயல்பிற்கு மீறிய வெறுப்பு அல்லது பேரச்சம்

சல வெருளி-Hydrophobia

[சல வெருளி என்பது நாய்க்கடிக்கு உள்ளானவர்களுக்குத் தண்ணீரைக் கண்டால் ஏற்படும் பேரச்சம். இதனைச் சென்னைப் பல்கலைக்கழகப் பேரகராதி சல பய ரோகம் என்று குறிக்கிறது.]

கலைச்சொல்  110. சாவு வெருளி -Necro Phobia/Thanato Phobia/ Thantophobia

 சாதல் அஞ்சேன்; அஞ்சுவல், சாவின்

பிறப்புப் பிறிது ஆகுவதுஆயின் (நற்றிணை : 397.7)

கயத்து இட்ட வித்து வறத்தின் சாவாது (புறநானூறு :137 : 5)

சாவா மரபின் அமரர்க்காச் சென்ற நின் (பரிபாடல் : 2:71)

இறப்பு வரும் என்ற அச்சத்தால் ஏற்படும் இயல்பு மீறிய பேரச்சம்

சாவு வெருளி -Necro Phobia/Thanato Phobia/ Thantophobia

(‘இறப்பு அருங் குன்றம் இறந்த யாமே’ எனக் குறுந்தொகை(209.3) அடியில் இறப்பு என்பது கடத்தல் என்னும் பொருளில்தான் வருகின்றது. பிறகுதான் உலக வாழ்வைக் கடத்தலையும் இறப்பு குறிக்கின்றது. எனவே இப்போதைய வழக்கில் இறப்பு வெருளி என்றும் சொல்லலாம்.)

கலைச்சொல் 111. சிவப்பு வெருளி-Erythro Phobia

 சிவந்த(22), சிவந்தன்று(1), சிவந்தன(3), சிவந்தனை(2), சிவந்து(15), சிவப்ப(14),

சிவப்புற(1) எனச் சங்க இலக்கியங்களில் இடம் பெற்றிருந்தாலும், சிவப்பு என நான்கு இடங்களில் இடம் பெற்றுள்ளது. அவற்றில் ஒன்று சினம் என்னும் பொருளில் வந்துள்ளது. நிறத்தைக் குறிக்கும் பிற:

சிவப்பாள் அன்று (நற்றிணை : 120.10)
சிவப்புஆனாவே (புறநானூறு : 100.11)
உன்கண் சிவப்புஅஞ்சுவாற்கு (பரிபாடல் : 6.96)
செந்நிறத்தைக் கண்டால் ஏற்படும் இயல்பு மீறிய பேரச்சம் ஆகிய
சிவப்பு வெருளி-Erythro Phobia

கலைச்சொல்  112. சூன்று வெருளி-Wiccaphobia

 நிழல் சூன்று உண்ட நிரம்பா நீள் இடை (அகநானூறு : 381.6)

நிழலினை அகழ்ந்து உண்ட செல்லத் தொலையாத நீண்ட இடத்திலுள்ள என்பது பொருள். சூன்று என்பது அகழ்ந்துஎடுப்பதை தோண்டுவதைக்குறிக்கின்றது. நாலடியாரில்(44) நுங்கு சூன்றிட்டன்ன கண்ணீர்மை என்னும்பொழுது தெளிவாகப் பொருள் புரிகிறது. மண்ணைத் தோண்டி அதில் தகரம் அல்லது ஏதாவது ஒன்றைப் புதைத்துத் தீவினை ஆற்றுவதால் சூனியம் எனப் பெயர் வந்துள்ளது.

சூனியம் பற்றிய பேரச்சம்

சூன்று வெருளி-Wiccaphobia

அகரமுதல 70 நாள் பங்குனி 01, 2046 / மார்ச்சு 15,2015

கலைச்சொல் தெளிவோம்! 114-119. தனிமைத் தொடர்பான வெருளிகள்

இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்      15 March 2015      No Comment

தனிமை வெருளி-Mono Phobia

தனியவர் வெருளி- Isolophobia

தமிய வெருளி- Autophobia

தனியர் வெருளி-Anuptaphobia

எமிய வெருளி- Eremophobia

தனியை வெருளி- Ermitophobia

கலைச்சொல்  114-119. தனிமைத் தொடர்பான வெருளிகள்

எமி யேந்துணிந்த வேமஞ்சா லருவினை (குறிஞ்சிப். 32).

எமியம் (8), எமியேம்(1), எமியேன்(1), தமி (3) தமித்தது(1), தமிய(3), தமியம்(2), தமியர்(11), தமியள்(6), தமியன்(5), தமியார் (1), தமியென்(1), தமியேம்(1), தமியேன்(1), தமியை(4), தமியோர்(3), தமியோன்(1), தனி(27), தனித்தலை(1), தனித்து(4), தனித்தனி(1), தனிப்போர்(1), தனிமை(3), தனியவர்(1), தனியன்(2), தனியே(3), தனியை(2), தனியோர்(2) ஆகிய சொற்கள் தனி என்னும் அடிப்படையில் சங்கப்பாடல்களில் இடம் பெற்றுள்ளன. தனிமையினால் ஏற்படும் இயல்பு மீறிய பேரச்சம்.

தனியர் வெருளி-Anuptaphobia
எமிய வெருளி- Eremo phobia
தமிய வெருளி- Auto phobia
தனிமை வெருளி-Mono Phobia
தனியவர் வெருளி- Isolo phobia
தனியை வெருளி- Ermito phobia

- இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்

அகரமுதல 70 நாள் பங்குனி 01, 2046 / மார்ச்சு 15,2015