தேர்தலில் ஆள்பவர்களையும் ஆண்டவர்களையும் புறக்கணிப்பீர்! – இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்

அகரமுதல 124, மாசி 30, 2047 / மார்ச்சு 13, 2016

இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்      13 மார்ச்சு 2016      கருத்திற்காக..

தேர்தலில் ஆள்பவர்களையும் ஆண்டவர்களையும் புறக்கணிப்பீர்!

  நிகழ இருக்கின்ற சட்டமன்றத்தேர்தலில்(2016)  பன்முனைப் போட்டிகள் உள்ளன. ஒவ்வோர் அணியும் நம்பிக்கையுடன் உள்ளதாகத்தான்  கருத்துகளை வெளிப்படுத்துகின்றன. இருப்பினும் தேர்தல்  நெருங்க நெருங்க இப்போதைய சூழலில் மாற்றம் ஏற்படும். எனவே, சிலர் நம்பிக்கைகள் பொய்த்துப்போகும். சிலர் எதிர்பார்த்ததைவிட வாக்குகள் கூடுதலாக வாங்கலாம். கூட்டணியாகப் போட்டியிடாத கட்சிகளும் தேர்தலுக்குப்பின் புதிய கூட்டணி அமைக்கலாம். எனினும் இன்றைய நம் கடமை, யாருக்கு நம் மதிப்பார்நத வாக்குகளை அளிக்க வேண்டும்  என ஆராய்ந்து வாக்குரிமையைப் பயன்படுத்துவதுதான். யார் வெற்றி பெற்றால் என்ன என்ற புறக்கணிப்போ, நம் வாக்கால் என்ன மாற்றம் வரப்போகிறது என்ற நம்பிக்கையின்மையோ தகுதியற்றவர்களுக்கு நம் வாக்குகள் போவது சரியல்ல என்ற எண்ணத்திலோ  பலர் இருப்பர்.

  இதுவரை மிகுதியான காலம் ஆட்சி செய்த  இப்போதைய ஆளும் கட்சியான அதிமுக, எதிர்கட்சியாக மாறியுள்ள திமுக இரண்டுமே நலத்திட்டங்கள் பலவற்றை அறிமுகப்படுத்தியும் செயல்படுத்தியும் வந்துள்ளன.  தமிழ்நாட்டின் வளர்ச்சியில் இரண்டு கட்சிகளுக்கும் முதன்மைப் பங்கு உண்டு. கட்சியின் நற்பணிகளை அந்தந்தக் கட்சியினரின் உரை மூலம் உணரலாம். அதே நேரம், இரண்டு கட்சிகளால் நாட்டிற்கு ஏற்பட்டுள்ள அவலங்களை இவ்விருகட்சிகளின் எதிர்க்கட்சி குறித்த உரை மூலம் அறியலாம்.  நல்ல திட்டங்கள் செய்தமைக்குப் பாராட்டித்தான் இதுவரை ஆட்சி செய்யும் வாய்ப்பை அளித்துள்ளோம்.  ஆனால், செய்யத்தவறியமைக்கு மாறி மாறித் தோல்வியை அளித்தது மட்டும் தண்டனையாகாது. எப்படியும் மீண்டும் ஆட்சிக்கு வருவோம் என்ற நம்பிக்கையில் தொலைநோக்கில் செய்யத் தவறியவற்றை உணரமாட்டார்கள்;  குடியினால் குடிமக்களை அழித்தது குறித்து வருந்த மாட்டார்கள்; தமிழால் ஆட்சிக்கு வந்தும் தமிழ் மொழியைக் கல்வியகங்களில் இருந்து விரட்டி வருவதை உணர்ந்து திருந்த மாட்டார்கள்; தமிழ் நாட்டை அயலவர் நாடாக மாற்றி வரும் கொடுமைகளுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்கமாட்டார்கள். எனவே,  மக்கள், வாக்குகளை வீணாக்க வேண்டா எனக் கருதிப் பிற கட்சிகளுக்கு வாக்களிக்காமல் புறக்கணிக்கும் நிலையை மாற்றிக் கொள்ள வேண்டும்.

  தமிழ் ஈழ மக்கள் படுகொலையில் தி.மு.க.வின் நிலைப்பாட்டிற்காக அதற்குத் தரவேண்டிய  தண்டனையை இன்னும் தரவில்லை. எனவேதான் அக்கட்சி இனப்படுகொலைக் கட்சியான பேரயாத்துடன் – காங்.உடன் – கூட்டணி வைத்துள்ளது. இதைக் கொள்கையளவிலான கூட்டணி என்றும் உண்மையை ஒத்துக் கொண்டுள்ளது. வீட்டு மக்கள் நலனுக்காக நாட்டு மக்கள் அழிவைக் கவலைப்படாத கலைஞர், தாம்  அதற்கு முன்புவரை செய்த நற்பணிகளின் பயனையும் இழந்தவராகிறார்.  பெரும்பான்மைத் தமிழர்க்கு உணர்வு ஊட்டிய அவர், தம் குடும்பத்தார்க்குத் தமிழ் உணர்வு ஊட்டத்தவறியதால்,  தமிழ்நலப்பணிகளை ஆற்றமுடியாமல், இனப் படுகொலைக்கு உதவியுள்ளார். கொடுமை கண்டு நடுநிலை என்ற பெயரில் ஒதுங்கியிருப்பதும் அதற்கு உதவுவதாகத்தான் பொருள்.

  எனவே, கொடுங்குற்றச் செயலுக்கு வருந்தா அவர், தோல்வியுற வேண்டுமெனில் தி.மு.க. தோற்றாகத்தான் வேண்டும்.

  அப்படியானால், தமிழீழத்தில் நடைபெற்ற இனப்படுகொலைக்கு எதிராகத்தீர்மானம் கொணர்ந்த இனப்படுகொலையாளிகளைத் தண்டிக்க வேண்டும் என்று குரல் கொடுத்த அதிமுக தலைவி செயலலிதாவிற்கு வெற்றி வாய்ப்பை வழங்கலாமா எனலாம். அவரது இந்த உணர்விற்காகத்தான் இந்த முறை ஆட்சிப் பரிசு கிடைத்துள்ளது. ஆனால், தமிழ் நாட்டில் ஈழத்தமிழர் சிறப்பு முகாம்கள் பெயரில் நடைபெறும் மனித உரிமை மீறிய அடக்கு முறைக்கு உரிய பரிசை அளிக்க வேண்டாவா? பொய்க்குற்றச்சாட்டால் வாழ்வினை இழந்து வாடும் எழுவரையும் விடுதலை செய்ய நடவடிக்கை எடுப்பாராம்! ஆனால், மரணப்படுக்கையில் இருக்கும் தந்தையைப் பார்க்க விடுப்பு அளிக்கமாட்டாராம்! மரணத்திற்குப் பின்னும் செய்ய வேண்டிய இறுதிக்கடனுக்கும் விடுப்பு அளிக்க மாட்டாராம். அப்படியானால் என்ன பொருள்? ஈழத் தமிழர் ஆதரவுத் தீர்மானத்தால் மத்திய அரசின் போக்கிலும் பன்னாட்டு அவையின் போக்கிலும் எந்த மாற்றமும் விளையாது. ஆனால், உலகத் தமிழர்களிடம் அவர்களுக்கு உணர்வு அடிப்படையில் ஆதரவாளராக இருப்பதாகக் காட்டி அவர்களின் ஆதரவைப் பெறலாம் என்பதுதானே!

  அரசியலில் அடிமைகளை வளர்த்தெடுப்பதுதான் கட்சித்தலைமைகளின் செயல்பாடுகளாக உள்ளன. ஆனால், எல்லாரையும் விஞ்சியவராக இவர் தமக்கு இணையாக மதிக்கத்தக்க அமைச்சர் பெருமக்களையும் மண்டியிடச்செய்யும் அடிமைகளாக நடத்துகிறார் எனில், இதற்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்க வேண்டாவா? எனவே, இவர் ஆற்றிய நற்பணிகளுக்காக இதுவரை ஆட்சிப் பரிசு தந்தது போதும். செய்யத் தவறியமைக்காகச் சற்று ஓய்வு  கொடுப்போம்.

  இன்னார் வரக்கூடாது என்ற நோக்கிலேயே இதுவரை வாக்களித்துவந்துவிட்டோம். இம்முறை அவ்வாறு எண்ணாமல் நம் வாக்குகளை அளித்து ஒரு வேளை வேண்டாதவர் வந்து விட்டால் என்ன செய்வது என எண்ணலாம். அவ்வாறு வந்திருந்தால்கூட மாற்றுக் கட்சியினரின் வாக்கு வங்கி உயர்ந்திருக்கும் என்பதை உணர்ந்து தங்களை மாற்றிக் கொள்ள வாய்ப்பு  இருக்கும். அடுத்த தேர்தலில் முற்றிலும் இவர்களைப் புறந்தள்ள வாய்ப்பு அளிக்கும்.

  பேராயக்கட்சியாகிய காங்கிரசும் பாரதியசனதாக் கட்சியும் வேரூன்றவிடக்கூடாது என்பதில் மக்கள் கருத்தாக இருப்பதால் செல்லாக் காசுகளைப்பற்றி இங்கே கூற வேண்டா!

   புதிய கட்சி ஆட்சிக்கு வந்தால் அவர்கள் ஊழலில்  ஈடுபடமாட்டார்களா எனலாம். ஊழலில் திளைத்து வெற்றி வாய்ப்பை இழந்த முதலிரு கட்சிகளும் கண்கொத்திப் பாம்பாக இருந்து இவர்கள ஊழல் செய்ய முயலாமல் தடுப்பார்கள் என்பதால் அது குறித்துக் கவலைப்பட வேண்டா. ஆனாலும் நம்மால், மக்கள் நலனுக்கான நல்ல கட்சி என்று எததையும் சொல்ல முடியவில்லை. கூரையில் தீ வைத்துக் கொண்டிருப்பவன்தான் நல்ல பையன் என்பதுபோல், உள்ள கட்சிகளில் தீமை குறைந்த கட்சி எது என்றுதான் பார்க்க முடியும். தமிழ்த்தேசியம் பேசும் கட்சிகள் தேர்தலைப் புறக்கணிப்பதால், இருக்கின்ற கட்சிகளில்  தீமை குறைந்த கட்சி எது என்றுதான் பார்க்க வேண்டும்.

  அவற்றுள் முதலிடமாக மக்கள்நலக் கூட்டணியை நாம் கருதலாம். இங்கும் சறுக்கி விழுந்து இனப்படுகொலையாளிகள் நிறைந்த பேராயக்கட்சியை – காங்கிரசை ஆதரித்த திருமாவளவன் இருக்கிறார்.  நல்ல  தொண்டர்களும் மக்கள் சார்பாளர்கள் பலரும் இருப்பினும்  செஞ்சட்டை அணிந்த காவிச்சட்டையராகத்தான்  மார்க்சியப் பொதுவுடைமைத்தலைவர்கள் உள்ளனர். கொள்கைகளை விட்டுக்கொடுத்து அடிமைவாய்ப்பு கிடைக்காமையால் கூட்டணியில் சேர்ந்த இந்தியப் பொதுவுடைமைக் கட்சியினர் உள்ளனர்; பிறரை ஒப்பிடம் பொழுது அரசியல்  போராளியாக வைகோ திகழ்ந்தாலும் கட்சியின் இருத்தலுக்காக அவரும் இடருகின்ற தலைவர்தான். எனினும் நாம் வாய்ப்பளிப்பதன் மூலம் இந்தத் தேர்தல் அடுத்த தேர்தலுக்கு நல்ல வழிகாட்டியாக அமையும் எனலாம்.

 தமிழ் ஈழத்தில் படுகொலை நடந்த நேரத்தில் மத்திய ஆட்சியைக் கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொண்டது; ஆட்சிக்கட்டில் ஏறுவதற்காக விரட்டியடிக்கப்படவேண்டிய  பேராயக் கட்சியும் (காங்\கிரசும்) பா.ச.க.வும் ஆதரவு தந்தால் கட்டியணைத்துக்  கொஞ்சும் கட்சிதான் பா.ம.க. எனினும், இலவசங்களுக்கு எதிராகவும் மதுவிற்பனைக்கு எதிராகவும் பா.ம.க. குரல் கொடுத்து வருவது பாராட்டிற்குரியது.  எனவே, தமிழினப்பகைவர்களுடன் கூட்டணி  வைக்காவிட்டால், இக்கட்சிக்கும் வாய்ப்பளிப்பது தவறில்லை.

  தமிழ்நாட்டில் தமிழர் தலைமைக்கும் தமிழின் முதன்மைக்கும் குரல் கொடுக்கும் நாம் தமிழர் கட்சி 234 இடங்களிலும் வேட்பாளர்களை அறிவித்துள்ளது. இன்றைய நிலையில் தொகுதிக்கு 2000 குடும்பத்தினர் வாக்கு அதற்கு இருக்கலாம். பரப்புரைக்கேற்ப இதில் மாற்றம் வரலாம். இதற்கு அளிக்கும் வாக்கு  இதனை  வெற்றி பெறச் செய்யாவிட்டாலும் பிறரைத் தோல்விக்குத் தள்ளலாம்.  பெரியாரியம் குறித்த முரண்பட்ட கருத்து,  தேசியம் பற்றிய சரியான புரிதலின்மை  போன்ற குறைகள் இருப்பினும், இக்கட்சியினருக்கும் வாக்களிக்க எண்ணுவது தவறில்லை.

  மற்றொரு முதன்மையான விசயகாந்தின் தே.மு.தி.க.பற்றிக்கூறவில்லையே எனலாம். தனக்கு முடி சூட்டுவதாக இருந்தால் எத்தகைய கொடியவரையும் ஆதரிக்கும் கட்சிதான் இதுவும். இருப்பினும் நாடாளுமன்றத்தேர்தலின் தன் உழைப்பபைப் பயன்படுத்தி விட்டு வெற்றி பெற்ற பின்னர் சந்திக்கக்கூட நேரம் ஒதுக்காமல்  அவமரியாதை செய்தமையால் பாசகவைத் தொலைவிலேயே வைத்துள்ளது.  தி.மு.க.வுடன் கொலைகாரக் காங். உடன்பாடு கொண்டதால் இதனுடன்  உடன்பாடு கொள்ள வாய்ப்பில்லை. தனியாகப் போட்யிடுவதாக அறிவித்தாலும் மக்கள் நலக்கூட்டணியில் சேரும் வாய்ப்பு உள்ளது. அவ்வாறு சேர்ந்தால் அக்கூட்டணிபற்றிய கருத்து   இதற்கும் உரியதாகின்றது. ஆனால், அப்படி சேரும் பொழுது தெலுங்கர்கள் இணைந்த கூட்டணி என்று எதிர்க்கட்சியினர் பரப்புரை செய்வர். அது குறித்துக் கவலைப்படாமல் ஒது்க்கி விட வேண்டும். அவ்வாறில்லாமல்  தேதிமுக தனித்துப் போட்டியிட்டால் ஆதரிக்கலாமா என்ற வினா வருகிறது.

  அடடா! வாசன் என்பவர் கட்சி நடத்துகிறாரே! காங்.தி.மு.க.வுடன் கூட்டணி  வைத்தமையால் அதிமுகவுடன் கூட்டணி வைக்கத்துடிப்பார். அவ்வாறாயின் அவரின் தமிழ்மாநிலப் பேராயக்(காங்கிரசுக் )கட்சியும் தோற்கடிக்கப்படவேண்டியதே! முதலில் கூறிய விலக்க வேண்டிய 5 கட்சிகளுடன் கூட்டணி  வைத்தால், முன்னர்க் கூறியவை இதற்கும் பொருந்தும்.

உதிரிக்கட்சிகள், தாங்கள் சேரும் கூட்டணிக்கேற்பவே வெற்றி, தோல்வியைத் தழுவ வேண்டியவர்கள் என்பதில் ஐயமில்லை.

  பொதுவாக, அஇஅதிமுக, திமுக, காங்கிரசு, பா.ச.க  ஆகிய கட்சிகள் இவற்றின் கூட்டணிக் கட்சிகளுக்கு வாக்களிக்காமல்,  தத்தம் தொகுதியில் போட்டியிடும் மேற்குறித்த பிற கட்சிகளில் உள்ள தமிழ், தமிழர் நலம் நாடும், நேர்மையான அரசியலை நடத்தும் தீமை குறைந்தவருக்கு வாய்ப்பளிக்கலாம். இதனால் எக்கட்சிக்கும் பெரும்பான்மை கிடைக்காமல் போகலாம். ஆனால், இவர்கள் வெற்றி பெற்ற பின்னர், இவர்களை விலைபேசத் துடிக்கும்  பணக்கார ஐந்து கட்சிகளின் பக்கம் சாயாமல், தங்களுக்குள் புரிதலை ஏற்படுத்திக் கொண்டு கூட்டணி ஆட்சி தருவது நன்மை பயக்கும்.

  தேர்தலில் எதிர்த்துவிட்டு வெற்றி அடிப்படையில் சேருவது தவறல்லவா என எண்ணலாம். எப்படியும் கூட்டணிதான் என்று வந்த பின்னர், ஆண்ட கட்சிகளைப் புறக்கணித்து விட்டுப் புதியவர்களுடன் கூட்டணி வைப்பதே சிறந்தது.

  இறுதியான தேர்தல் கூட்டு முடிந்தபின்னர் மேற்கொண்டு கருத்தைத் தெரிவிக்கலாம். எனினும் எப்படி இருந்தாலும்.

நன்மையும் தீமையும் நாடி நலம்புரிந்த

தன்மையான் ஆளப் படும். (திருவள்ளுவர், திருக்குறள் 511)

என்பதை எண்ணி நாம் முடிவெடுப்போம்!

அன்புடன் இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்

இதழுரை

அகரமுதல 124, மாசி 30, 2047 / மார்ச்சு 13, 2016

ஈழத்தமிழரைப் படுத்தும் பாடு! வருங்காலம் நம்மைப் பழிதூற்றும்!

அகரமுதல 123, மாசி 23, 2047 / மார்ச்சு 06, 2016

இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்      06 மார்ச்சு 2016      கருத்திற்காக..

ஈழத்தமிழரைப் படுத்தும் பாடு!

 வருங்காலம் நம்மைப் பழிதூற்றும்!

செல்விருந் தோம்பி வருவிருந்து பார்த்திருப்பான்

நல்விருந்து வானத் தவர்க்கு (திருக்குறள் 86)

என்னும் திருவள்ளுவர் நெறி தமிழர்க்கே உரிய பண்பு என்கிறோம்.

தவத்தோர் அடைக்கலம் தான்சிறி தாயினும்

மிகப்பே ரின்பம் தருமது கேளாய்

(சிலப்பதிகாரம், அடைக்கலக்காதை)

என இளங்கோஅடிகள் கூறும் அடைக்கலப்பண்பில் சிறந்தவர்கள் நாம் என்கிறோம்.

  ஆனால், இவையெல்லாம் யாருக்காக? நம்மவர் – தமிழினத்தவர் – எனில் விருந்தினராகக் கருதுவதும் கிடையாது; அடைக்கலம் தருவதும் கிடையாது.   ஒருவேளை அடைக்கல நாடகம் ஆடினாலும் அவர்களை உள்ளத்தாலும் உடலாலும் குற்றுயிரும் குலையுயிருமாக ஆக்குவதே நம் வழக்கம் என்பதே இன்றைய நம் நிலைப்பாடு! தமிழ்நேயம் இல்லாமல் போகட்டும்! மனித நேயமாவது வேண்டுமே! இல்லையே! காக்கவேண்டிய ஈழத்தமிழர்களைக் காக்கத் தவறினோம்! உதவி நாடி வந்தவர்களை விரட்டியடித்தோம்! அதையும் மீறி அடைக்கலமாக வந்தவர்களைக் கொட்டடியில் அடைத்து நாளொடு மேனியும் பொழுதொரு வண்ணமுமாக மனங்குலைந்து உருக்குலைந்து சாவைத் தேடச் செய்கிறோம்! தமிழியத்தை அழித்தால் இந்தியக் காவலராவோம் என மகிழ்கிறோம்.

   இன்றைக்கு(மாசி 23, 2047 / 06.03.16) மதுரை மாவட்டத்தில் உச்சப்பட்டி இலங்கைத் தமிழர் முகாமில் ஈழத்தமிழர் இரவீந்திரனுக்கு நேர்ந்த கதி, தனி ஒருவருக்கு நேர்ந்த அவலம் என எண்ணக்கூடாது. அவரது உயிர் பறிப்பு என்பது தமிழ்நாட்டிலுள்ள ஈழத்தமிழர்களைத் தமிழக அரசு நடத்தும்முறைக்கும் அதனால் பாதிப்புறும் அவர்களின் மன நிலைக்கும் ஒரு குறியீடு! நோயுற்ற மகனைக் காக்க வேண்டும் என்றதுடிப்புள்ள தந்தையின் – குடும்பத்தலைவரின் – உயிர் தற்கொலையில் முடிந்துள்ளது எனில் காரணம் யார்? தேவையற்ற கெடுபிடிகளாலும் கடுங்சொற்களாலும் அவரைத் துன்புறுத்திய வருவாய் ஆய்வர்கள் இராசேந்திரன், துரைப்பாண்டியன் என்ற இருவர்தாம் எனில் நாம் நம்மை ஏமாற்றிக் கொள்கிறோம் என்றுதான் பொருள். இவ்விருவரும் அரசின் குறியீடு. என்ன செய்தாலும் இறந்த இரவீந்திரன் உயிர் திரும்பவரப்போவதில்லை. ஆனால், இவ்விருவருக்கும் தண்டனை பிறருக்குப்பாடமாக இருக்கும் என நாம் எதிர்பார்க்கலாம். இவர்களைத் தண்டித்தால் அரசைத் தண்டித்ததாகும என   இவர்களைக் காக்கவே அரசு துடிக்கும்.

இன்றைக்குப் புரட்சிக்கவிஞர் பாரதியார் இருந்திருந்தால்,

“விதியே, விதியே, தமிழச் சாதியை

என்செய நினைத்தாய் எனக்குரை யாயோ?”

எனக் கேட்டுக்கொண்டிருப்பாரா?

“சொந்தச் சகோ தரர்கள் துன்பத்திற் சாதல் கண்டும்

சிந்தை இரங்கா ரடீ! – கிளியே!

செம்மை மறந்தா ரடீ!”

… …. ….

“இது பொறுப்பதில்லை தம்பி!

எரிதழல் கொண்டு வா”

என நெருப்பர் பட்டாளத்தைத் திரட்டியிருப்பாரல்லவா?

. இன்றைக்குப் புரட்சிப்பாவலர் பாரதிதாசன் இருந்திருந்தால்,

“கொலைவாளினை எடடா மிகு

கொடியோர் செயல் அறவே

குகை வாழ் ஒரு புலியே உயர்

குணம் மேவிய தமிழா!”

எனப் புலிப்படையைத் திரட்டியிருப்பாரல்லவா?

தமிழ்ப்போராளி இலக்குவனார் இன்றிருந்தால்,

“ஈழத்தமிழர் இழிநிலை துடைப்போம்!

தமிழர் மானங்காப்போம்!”

என இளைஞர் பட்டாளத்தைத் திரட்டியிருப்பாரல்லவா?

அத்தகையோர் இல்லாமல், நம்மை நாடி வந்தோர் நாளும் நலிகிறார்களே!

  பிற நாடுகளுக்குச் சென்ற ஈழத்தமிழர்கள் தாய்மண்ணில் வாழஇயலவில்லை என்ற கவலை இருப்பினும் நாட்டுக்குடிமக்கள்போல் நடத்தப்படுகிறார்களே!

இங்கோ, பிற இன ஏதிலிகளுக்கு முழு உரிமையும் எல்லா வசதி வாய்ப்புகளும் வழங்கிக் கொண்டிருக்க, நம் அருமைத் தமிழினம் என்பதால் அடிமைகளாக நடத்தப்படுகிறார்களே!

  அறமற்ற உயிர்களால் உயிர் கொடுத்த ஈழத்தமிழர் இரவீந்திரன்,   முள்ளிவாய்க்கால் படுகொலை அவலத்திற்குப் பின்னர்த் தமிழகம் வந்தவரல்லர்; 26 ஆண்டுகளாகத் தமிழ்நாட்டு முகாம்களில் இருந்துள்ளார். அஃதாவது இன்றைய, முந்தைய முதல்வர்களின் மாறிமாறி அரங்கேறும் ஆட்சியில் இருந்துள்ளார். இருந்தும் முகாம்களின் நிலை என்ன?

  ஈழத்தமிழ்மக்களை அழிப்பதற்காகச் சிங்கள அரசு நடத்தும் முகாம்கள் தமிழகத்தில் உள்ள இலங்கை அகதிகள் முகாம்களைவிட அனைத்து வசதிகளுடன் சிறப்பாக உள்ளன. எனச் சிங்கள அரசு மட்டும் கூறவில்லை. இளங்கோவன் என்னும் தலைவரும் (உலகச் செய்திகள்   & தினமணி 16 நவம்பர் 2009 ),கூறியுள்ளார்; வேறு சில காங்.தலைவர்களும் கூறியுள்ளனர்.

  பெண்களுக்குப்பாதுகாப்பின்மை, கற்பழிப்பு, மலடாக்கல், கழிப்பிட வசதியின்மை, போதிய மருத்துவ வசதியின்மை, ஆண்களைக் காணாமல் போகச் செய்தல், சிறார்களுக்கு ஊட்ட உணவும் தரமான கல்வியுமின்மை, கடத்திக்கொண்டுபோய்த் துன்புறுத்தும் கொட்டடிகளில் அடைத்துத் துன்புறுத்தல், உயிர் பறித்தல் போன்ற அவலங்கள் உள்ள சிங்களநாட்டு முகாம்களைவிடத் தமிழ்நாட்டு முகாம்கள் மோசமாக உள்ளன என்று சொன்னதற்கு அரசு எதுவும் மறுப்பு தெரிவிக்கவில்லை. அப்படியானால் எந்த அவல நிலையில் இந்த முகாம்கள் நடத்தப்படுகின்றன என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ளலாம்.

  கூட்டம் கூட்டமாக ஈழத்தமிழர் படுகொலை செய்யப்பட்ட இனஅழிப்பிற்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்காமல், அங்கு நடைபெறும் இனஅழிப்பு முயற்சிகளை அறிந்துகொண்டு வாளாவிருந்தமையால் தி.மு.க.வை மக்கள் துரத்தியடித்தனர். இதனால் வெற்றி பெற்ற அ.இ.அ.தி.மு.க. பொய்யான நம்பிக்கை மட்டும்தான் அளித்துள்ளதோ? தமிழ் ஈழ வாக்கெடுப்பு பற்றிய தீர்மானம், இனப்படுகொலையாளிகள் தண்டிக்கப்பட வேண்டும் என்ற தீர்மானம் போன்றவற்றால், முதல்வர் செயலலிதா தமிழ் ஈழ ஆதரவாளர் என்ற தோற்றத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளார். ஆனால்,இத்தகைய தீர்மானங்களால் எந்த முன்னேற்றமும் விளையாது; ஆனால் உலகத் தமிழர் ஆதரவு கிடைக்கும் என்பதற்காகத்தான் இவற்றை நிறைவேற்றினாரா? உள்ளபடியாக உள்ளார்ந்த எண்ணம் இருப்பின், படுகொலைகளிலிருந்து தப்பி அடைக்கலமாக வந்துள்ள ஈழத்தமிழர்களை மனிதர்களாக நடத்தியிருக்கலாமே! தி.மு.க.வின் எதிர்நிலையையே எடுக்கும் முதல்வர் செயலலிதா, ஈழத்தமிழர்க்கான முகாம்களை அவர்களுக்கான அனைத்துவசதிகளுடைய குடியிருப்புகளாக மாற்றியிருக்கலாமே! அவ்வாறு செய்யாமையால் இவரது உள்கிடக்கையும் மத்திய அரசின் தமிழின எதிர்ப்போக்கிற்குத் துணைநிற்பதுதான் என மெய்ப்பித்துள்ளாரே!

  இதில் மட்டுமல்ல! இராசீவு கொலையில் சிக்கவைக்கப்பட்டுள்ள ஏழு அப்பாவித் தமிழர்களை விடுதலை செய்வதை விரும்புவாராம்! ஆனால், மருத்துவக் காரணங்களுக்காகவோ, குடும்பச்சூழலுக்காகவோ, உற்றாரின் இறுதிச்சடங்கில் பங்கேற்பதற்காகவோ 1 நாள்கூடக் காப்பு விடுப்பில் – பரோலில் – அனுப்பமாட்டாராம்! நளினியை அவர் தந்தை மரணப்படுக்ககையில் இருக்கும் பொழுதே விடுப்பில் அனுப்பியிருக்கலாமே! இறந்த பின்னரும் 12 மணிநேரம்தான் விடுப்பு இசைவு! நீத்தார் கடனுக்கு அதுவுமில்லை! விடுப்பில் அனுப்புவதற்குகக்கூடத் தகுதியில்லை எனில், எதற்கு விடுதலைக்குப் பரிந்துரைக்க வேண்டும்? அல்லது விடுதலைக்கே பரிந்துரைக்கும்பொழுது விடுப்பில் அனுப்ப என்ன சிக்கல்? ஈழத்தமிழர் நிலையைப் பொருத்தவரை தமிழ்நாட்டில் மத்தியக் காவல்துறைதான் ஆட்சி செய்கின்றதா?

  இவை போன்ற சூழல்களால் தமிழர்கள் அல்லல்பட்டு ஆற்றாது அழுவது கேடு தரும என்பதை உணரவில்லையே!

  ஈழத்தமிழர்களுக்கான முகாம் என்ற பெயரிலான அடைத்துவைப்பிற்கும் அல்லல் படுத்துதற்கும் வருங்காலத் தமிழகம் நம்மைப் பழி தூற்றாதா?

அயலவர்களை ஆரத்தி எடுத்து வரவேற்கும் தமிழகம் தமிழர்களை அயலவர்களாக நடத்தியுள்ளதே என நம்மைப் பழிக்காதா?

பிற நாடுகளில் தமிழர்களின்பால் காட்டிய பரிவில் ஒரு பங்குகூட இங்கு நாம் காட்டவில்லையே என ஏளனமாகக் குறிப்பிடாதா?

இந்தக்கறையைப் போக்க இன்னும் வாய்ப்பு உள்ளது.

தேர்தல் அறிவிக்கப்பட்டாலும் மாண்புமிகு முதல்வர் வாய்மொழியாகவே எல்லா முகாம்களிலும் எல்லா வசதிகளும் அளிக்கப்பட்டு நமக்கு இணையாக நடத்தப்பட வேண்டும் என்று சொன்னால் போதும்!

எழுவரிடமும் காப்புவிடுப்பு விண்ணப்பங்கள் பெற்று அவற்றை ஏற்று விடுப்பு வழங்குமாறு வாய்மொழியாகத் தெரிவித்தாலே போதும்!

  ஆட்சி முடியப்போகும் முன்னரேனும் இந்த நல்ல வாய்ப்பைப் பயன்படுத்திக்கொள்வாரா? அல்லது நழுவ விடுவாரா?

  தன்னை நம்பியுள்ள ஈழத்தமிழர்களிடம் தாய்ப்பாசத்துடன் நடந்துகொள்வாரா? பாராமுகமாகத்தான் தொடருவாரா? இன்றைக்குப் புகழ்பவர்கள் உரை போதும்! வரலாறு என்ன சொன்னாலும்பரவாயில்லை என அமைதி காப்பாரா? வரலாற்றில் தாயினும் சாலப் பரிவு காட்டிய தலைவி என்னும் பெயர் வரும்வகையில் தம்மை மாற்றிக் கொள்வாரா?

  இதன் மூலம் தமிழர்க்கு இன்னல் விளைவித்த அவர் காலத்தில் வாழ்ந்தோம் என்ற பழி நமக்கு வரும்வகையில் நடந்துகொள்வாரா? அல்லது தமிழர் துயர் துடைத்த அவர் காலத்தில்வாழ்ந்தோம் என்ற பெருமை நமக்குக்கிடைக்கும் வகையில் செயல்படுவாரா?

– துயரச்சூழலில் இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்

இதழுரை

அகரமுதல 123, மாசி 23, 2047 / மார்ச்சு 06, 2016

அகரமுதல 121, மாசி 09, 2047 / பிப்.21, 2016

உலகத்தாய்மொழி நாளும் மத்திய அரசின் அடங்காச் சமற்கிருத வெறியும் – இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்

இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்      21 பிப்பிரவரி 2016      கருத்திற்காக..

சமற்கிருத எதிர்ப்பு நாளைக் கொண்டாடுவோம்!

உலகத்தாய்மொழி நாளும் மத்திய அரசின் அடங்காச் சமற்கிருத வெறியும்!

  உலகத்தாய்மொழி நாள் என்பது எந்த ஒரு மொழியையும் உலகத் தாய்மொழியாகக் குறிப்பது அன்று. மாறாக, அனைவரும் அவரவர் தாய்மொழியைக் கொண்டாட வேண்டும் என்பதே நோக்கம்.

 1952இல் மேற்குப் பாக்கித்தான், கிழக்குப்பாக்கித்தான் மீது உருமொழியைத் திணித்தது. வங்காளமொழியைத் தாய்மொழியாகக் கொண்ட கிழக்குப் பாகித்தானியர் அதை எதிர்த்துப் போராடினர். வங்க மொழிகாக்கும் போராட்டத்தில் வங்காளியர் பதினொருவர் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டனர். மொழிப்போரில் ஈடுபட்ட கிழக்குப்பாக்கித்தானின் வங்காளியர் இதை இனப்போராட்டமாகவும் விடுதலைப் போராட்டமாகவும் வளர்த்தெடுத்தனர். இதன் தொடர்ச்சியான போராட்டங்களால், மார்ச்சு 26, 1971 அன்று வங்காளதேசம் பாக்கித்தானிலிருந்து பிரிவதாக அறிவிக்கப்பெற்றது. பின்திசம்பர் 16, 1971 இல் வங்காளத்தேசம் விடுதலை நாடாக அறிவிக்கப்பெற்றது.

  17.09.1974 இல் ஐ.நா.வின் 136 ஆவது நாடாக வங்காளத்தேசம் இணைந்தது. இதன் பயனாக, நாட்டு விடுதலைக்குக் காரணமான வங்கமொழிப் போராட்டத்தில் பதினொருவர் உயிரிழந்த நாளான பிப்.21 ஆம் நாளைத் தாய்மொழிநாளாக அறிவிக்கும்படி வேண்டியது. தொடர் வலியுறுத்தலால் இதனை ஏற்றுக்கொண்ட ஐக்கிய நாடுகள் கல்வி, அறிவியல், பண்பாட்டு நிறுவனம் 1999 இல் பிப்.21 ஐ உலகத்தாய்மொழிநாளாக அறிவித்தது. எல்லா நாடுகளும் மொழி, பண்பாட்டுத் தனித்தன்மையைப்பேணுதவற்காகத் தாய்மொழிநாளைக் கொண்டாடுமாறு தெரிவித்தது.

  இந்தியா என்பது ஒரு நாடல்ல. பல தேசிய இனங்கள் உள்ள, ஆனால், ஆட்சியமைப்பால் இணைக்கப்பட்ட நிலப்பரப்பு. இந்திய அரசு மக்கள் நலம் நாடும் அரசாக இருந்தால் என்ன செய்திருக்க வேண்டும்? இத் துணைக்கண்டத்தில் உள்ள மொழிகள் அனைத்திற்கும் தாய்மொழி நாளைக் கொண்டாட ஏற்பாடு செய்திருக்க வேண்டும். குறைந்தது முதலில், அரசமைப்புச்சட்டத்தில் ஏற்கப்பட்ட பட்டியலில் உள்ள அனைத்து மொழிகளுக்குமான தாய்மொழி நாளைக் கொண்டாட வழி வகை செய்திருக்க வேண்டும். ஆனால், என்ன செய்தது?

  1999-2000 ஆம் ஆண்டைச் சமற்கிருத (சமசுகிருத / சமக்கிருத) ஆண்டு எனப் பா.ச.க.ஆட்சி அறிவித்தது. மனிதவளமேம்பாட்டுத்துறையின் சார்பில் 1999, மார்ச்சு 18 அன்று தொடக்கிவிழாவும் நடத்தியது. ஆண்டுமுழுமையும் கொண்டாடுவதற்கேற்ற பல்வேறு திட்டங்களையும் உரிய குழுக்களையும் அறிவித்தது. மாநில அரசுகளும் பல்கலைக்கழகங்களும் கல்வி நிறுவனங்களும் சமற்கிருத ஆண்டு கொண்டாட வேண்டும் என்றும் வலியுறுத்தியது.

  அது மட்டுமல்ல, ஆண்டுதோறும் ஆகத்து முதல் வாரத்தைச் சமற்கிருத வாரமாகக் கொண்டாட வேண்டும் என்று அப்போதைய மனிதவளமேம்பாட்டு அமைச்சர் முரளிமனோகர் சோசிஅறிவித்தார்.

  ஆண்டுதோறும் இது தொடர்பான அறிவிப்பு வரும்பொழுது மட்டும் அறிக்கையால் கண்டிக்கும் வாயினால் வடை சுடும் தலைவர்கள், நிலையான எதிர்ப்பைக் காட்டுவதில்லை. மத்திய அரசு என்று கூறுகிறோமே தவிர, பல ஆண்டுகளாக அந்த அரசில் ஏதோ ஒருவகையில் தமிழகக் கட்சிகளும் இணைந்துள்ளன என்பதை நாம நினைவில் கொள்ள வேண்டும். 1999 – 2000 ஆம்ஆண்டினைச் சமற்கிருத ஆண்டாக அறிவித்த பொழுது, மொழிப்போரால் பதவிக்கு வந்த தி.மு.க.வும் அதில் பங்கு வகித்தது. இருப்பினும் அனைத்து மொழியினரும் தத்தம் தாய் மொழியைக் கொண்டாடவோ, மாநிலங்களில் அம்மாநில மக்களின் தாய்மொழி நாளைக் கொண்டாடவோ எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்க வில்லை. முன்னாள் முதல்வர், இந்நாள் முதல்வர், பிற கட்சித்தலைவர்கள் என அவ்வப்பொழுது எதிர்ப்பு தெரிவித்தாலும் வீர வணக்கக் கொண்டாட்டச் சடங்கு போன்ற ஒரு சடங்காக இந்த எதிர்ப்பும் ஆகிவிட்டது.

  மத்திய அரசு சொல்லாவிட்டால் என்ன? சாதித்தலைவர்களுக்கெல்லாம் அரசு விழா கொண்டாடும் தமிழக அரசு நாடு தழுவிய தாய்மொழி நாளைக் கொண்டாடவும் உலகம் முழுவதும் உள்ள தமிழ் அமைப்புகள் மூலம் அந்தந்தப் பகுதிகளில் தாய்த்தமிழ்நாளைக் கொண்டாடவும் ஏற்பாடு செய்யலாமே!   அனைத்துக்கட்சித்தலைவர்களும் தத்தம் கட்சி அமைப்புகள் மூலம்நாடு முழுமையும் தாய்த்தமிழ்நாளைக்கொண்டாடலாமே! இவற்றில் நாம் ஈடுபாடு காட்டாததால், ஆரவார எதிர்ப்புடன் அடங்கிவிடுவோம் என்பதை நன்குணர்ந்த மத்திய ஆட்சிப் பொறுப்பினர் தொடர்ந்து சமற்கிருதத்திணிப்பில் தம்மை ஈடுபடுத்தி வருகின்றனர். அதன் ஒரு பகுதிதான், மத்திய அரசு பள்ளிகளில் சமற்கிருதத்தைப் பாடமொழியாகத் திணிக்கும் இப்போதைய ஆணை.

 நாட்டு மொழியும் நாட்டு சமயமும் பேணப்பட வேண்டும் என்ற பா.ச.க. வின்   கொள்கை நல்ல கொள்கை. ஆனால், நாட்டு மொழியை விட்டுவிட்டு இறக்குமதியான ஆரியத்தையும் வந்தேறிகளான ஆரியர்களையும் உயர்த்தும் முயற்சியும் சிறப்பிக்கும் முயற்சியும் தவறு என்பதை உணர வேண்டும். அவ்வாறு பா.ச.க. எளிதில் உணர வாய்ப்பில்லை. எனவே, நாம் இனி மேல்,

மத்திய அரசு அனைத்து மொழிகளுக்குமான சமநிலையை அறிவித்து நடைமுறைப்படுத்தாவிட்டால், சமற்கிருத எதிர்ப்பு நாள், சமற்கிருத எதிர்ப்பு வாரம், சமற்கிருத எதிர்பு மாதம், சமற்கிருத எதிர்ப்பு ஆண்டு எனக் கொண்டாட வேண்டும்.

ஒரு மொழியை எதிர்க்கலாமா எனச்சிலர் கேட்பர். அம் மொழி நம் தலையில் ஏறி ஆட்டுவிக்கும் பொழுது அதனைக் கீழிறக்க நம் எதிர்ப்பைக் காட்டித்தான் ஆக வேண்டும்.

  மத்திய அரசின் முழக்கங்கள், பதவிப்பெயர்கள், திட்டப்பெயர்கள், புதிய ஏவுகணை, கலன்கள் முதலானவை பெயர்கள், கலைச்சொற்கள் என அனைத்திலும் சமற்கிருதம் அல்லது இந்தி மயமாக்கப்பட்ட சமற்கிருதம் என்பதே இந்திய அரசு அமைந்ததிலிருந்து வழக்கமாக உள்ளது. இதற்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்க வேண்டுமானால், நாம் வெளிப்படையாகச் சமற்கிருதத்தை எதிர்த்துத்தான் ஆக வேண்டும்.

  சமற்கிருத வெறி பிடித்த மத்திய ஆளும் பொறுப்பினர் சமற்கிருத நலனுக்காகவும் நாட்டு நலனுக்காகவும் சமற்கிருதத் திணிப்பையும் இந்தித்திணிப்பையும் அடியோடு கை விட வேண்டும்.

அது தானாக அந்த முடிவிற்கு வராது. எனவே,

சமற்கிருத எதிர்ப்பு நாளைக் கொண்டாடுவோம்!

அனைத்து மொழிகளின் உரிமைகளையும் பேணுவோம்!

– இலக்குவனார் திருவள்ளுவன்

இதழுரை

அகரமுதல 121, மாசி 09, 2047 / பிப்.21, 2016